[ s. 75 ] bir cevap alamadığına çok şaşırmıştı. Yunus cevaben “Majesteleri hala bir cevap mı bekler?” diye sordu. “Bilmiyor mu ki padişah harp etmekle meşguldür de en basit işleri dahi irtelemiştir! Çok değil, ancak bir ilçiyle yollanacak kadar mektup irsal itmiştir.” Majesteleri Kral kesinlikle padişahın İstanbul’a vardığı duyulmadan önce bunlara cevap vermeliydi. Kont, Majesteleri Kralın Yunus bu caniplere gelmiş olmasından çok hoşnut olduğunu; zira Yunus’un Majestelerinin daha önceden yazmış olduklarını, hakiki ve canlı bir tanık olarak teyit ve tasdik edebileceğini söyledi. Böylece Kont’un da Türkiye’de olduğu zaman İbrahim Paşa’yla müzakere ederken hakikati söylediği anlaşılacaktı: İbrahim Paşa’yla konuşma esnasında Majesteleri Kral ve Yanoş’un kişilikleri ve nitelikleri hakkında bahis açıldığında söylenenleri o sırada tercüman olan Yunus hatırlayabilirdi. Tartışılan muhtelif mevzuu arasında Kont, İbrahim’e şunu demişti: Bir defaya mahsus olmak üzere şayet her ikisinin, yani hem Kral [Ferdinand]’ın hem de Yanoş’un dostlukları tecrübe edilirse aralarındaki farkın ne olduğu çok rahat anlaşılabilirdi: Zira Majesteleri Kral kadim ve şerefli ebeveynlerden doğmuş, onların adımlarını takip etmekte ve yaptığı her işte yalnızca haşmetini sergilemekteyken, Yanoş erzel kimseler arasından yükselmiş ve ruhunun sapkınlığını silip atamayan biriydi. Yunus’a bu sözleri hatırlayıp hatırlamadığını sordu. Yunus da hatırladığı ve doğruyu söylediği cevabını verdi. Bunun üzerine kont, Yunus’un mevzuun nihayetini gördüğünden ötürü İbrahim nezdinde pekâlâ bir şahit olduğu söyledi: Kendisine Majesteleri Kral’a dair Majestelerinin elçileri tarafından hiçbir şey yanlış aktarılmamıştı. Yunus da bunu teyit etti: Bundan sonra daha iyisini umut ettiğini söyledi.
Kont tarafından Yunus’a Majesteleri Kral adına kendisine [daha önce] taahhüt edilmiş ödemeye [pensione] mahsuben bin duka verildi. Aldığı hediyeden son derece hoşnut gözükmekteydi ve ardı arkası kesilmeden teşekkür etti. Majesteleri Kral’a hizmetlerini sundu ve hüsnüniyetle Majestelerine hayırlı bir hizmetkâr olduğu sözünü verdi. Verilen her fırsatta sözünün arkasında duracaktı. Kont Yunus’un bu kadar fedakarlıklar önerdiğini görünce Kralın emir ve talimatına mutabık olarak konuşmaya başladı: Majesteleri Kral, Yunus hakkında pek iyi bilgilendirilmişti ve her daim Majestelerinin lehine harekette bulunduğunu biliyordu. Ayrıca kendisine teşekkürünü sadece bu hediyelerle değil, çok daha fazlasıyla sunmak istiyordu. Ardından Kont Yunus’un sağ elini rica etti ve kendisine şöyle dedi: Gördüğü üzere Kont’un kendisine söyledikleri boş laf değildi: Ardından kendisine şayet nasip olursa şu taahhütleri gerçekleştireceğini söyledi: Majesteleri Kral, adil ve dürüst olduğundan ötürü, kendi hakkı olan Macaristan Krallığı’nı padişahtan tümüyle geri alacak ve ardından kendisine her yıl sadece bin altın değil, iki bin, üç bin belki de daha fazlasını seve seve hibe edecekti. Zira şimdi yaşı da ilerlemiş olduğundan kısa bir süre için emek harcadığını düşünmemeliydi: Emin olmalıydı ki çabası hatrına Majesteleri Kral aynı inayeti evlatlarına ve haleflerine de sergileyecekti. Evlatları için çabalamak babalara yaraşır mukaddes ve dürüst bir hareketti. Yunus şevkle sağ elini verdi ve Majesteleri Kral’a o zamana dek göstermediği kadar büyük bir hürmetle teşekkür edip, Tanrı’nın bunu nasip etmesini umduğunu söyledi. Majesteleri Kralın hakiki hizmetkârlığı görevini asla ihmal etmeyecekti: Majesteler Kral bundan emin olabilirdi.
Kont, Yunus’un bu kadar hevesle Majesteleri Kral’ın hizmetine kendini sunduğunu görünce kendisine “Madem ki Majestelerine bunca meylediyorsun, Majesteleri [ s. 75 ]