[ s. 64 ] Adından tekrar Türklerin meselelerinden bahsetmeye başladı: Türk topraklarının işgalini şimdi başlatmaktan daha uygun bir zaman olamazdı. Safevilerle de bu hususta müzakere edilmeliydi. Rumeli’nin muhafazası için seksen bin akıncı [Acangy], yani vergiden muaf tutulan çiftçiler bırakılacağı doğruydu; ancak bunların toplanması uzun sürerdi.
Gritti bu eyaletin tek bir kılıç darbesi vurmadan kolaylıkla nasıl ram edilebileceğini biliyordu. Ancak bu hususu Ferdinand Kral’la baş başa konuşacaktı- şimdiden açığa çıksın istemiyordu. Türklerin nelerden çekindiğini ve nerelerin işgal edilebileceğini biliyordu. Ancak bunlar ayan beyan konuşulmamalıydı, zira kendisi için tehlike arz ediyordu.
Cornelius’un Ferdinand Kral’a, Gritti Macaristan’a geldiği zaman başlarda kendisine karşı hareket ediyor gibi gözükmesinden endişe etmemesi gerektiğini söylemesi lazımdı. Zira öyle yaparak Ferdinand Kral’a meylettiği şüphesini bertaraf etmesi gerekiyordu. Başka türlü davranması Yanoş’un ve Macarların Divan nezdinde başlatabilecekleri şikayet furyasından dolayı tehlikeli arz ederdi. Bu sebepten ötürü olabildiğince gizli hareket etmeliydi.
Alvise ayrıca Cornelius’a Budin’e vardığında, özellikle de Yanoş’un danışmanları müvacehesinde, kendisinden şikayetçi gibi davranmasını tembihledi.
Sonra da Erdel’in ardından Budin’e gideceğini, ardından da bir adamını Ferdinand Kral Hazretleri’ne yollayıp en son kendisinin krala gideceğini söyledi.
Cornelius ayrıca Alvise’nin yerine Kayzer Karl’a tüm donanmasını toplayıp bilhassa Barbaros’a direnmesini söylemeliydi. Zira şayet Barbaros’un tarihi büyük bir muvaffakiyet getirirse padişah ona her zamankinden fazla itimat edecek ve donanmasını büyütecek, verdiği para ve sair levazımatı artıracaktı. Böyle olursa her daim İspanyol sularına müdahil olacaktı ve Kostantiniyye’yi fethetmeye kalksa yapacağı harcamadan çok daha fazlasını kendini müdafaa için yapacaktı. Halbuki bunu rahatlıkla başarabilirdi. Ancak şayet Barbaros Afrika’ya çıkarsa Kayzer’in donanması neden Marmara Denizi’ne, hatta Kostantiniyye’ye kadar, gelmeyecekti ki? Marmara Denizi’nin müdafaası için hiç kadırga kalmayacaktı. Ayrıca, Çanakkale’deki kaleler kolayca ele geçirilebilirdi. Kayzer’in donanması Kostantiniyye’de büyük yardım görecek, harp için gerekli erzak bulacak ve hiçbir mukavemetle karşılaşmayacaklardı.
Ancak şayet Kayzer Karl bunu bu sefer yapmaya kadir ya da meyyal olmazsa, o zaman gelecek bahar cesim bir donanma hazırlayıp ve Venedikle birleşebilirdi. Bu zafere giden en kesin yoldu. [ s. 64 ]