[ s. 45 ] Şimdi padişahın ağzından duydukları, önceki sene İbrahim Paşa’nın söyleyip Yunus Beğ’in tercüme etmiş olduklarından çok farklıydı. Kayzer Karl hiç de padişahın düşündüğü kadar aciz değildi, hiç de korkmuyor ya da sulh için yanıp tutuşmuyordu. Yine de dürüst bir sulhu reddetmiyordu. Cornelius’un Yunus Beğ’e söyledikleri bunlardır.
Divan’dan ayrılırken Cornelius ve adamları yeniçeriler tarafından küfür ve bağırışlar eşliğinde şiddetlice itilip kakıldılar. Kahkahalar ve tehditlerle herkes “Ispanya, Ispanya [Spaigna, Spaigna]” diye bağırarak köpekler gibi uluyorlar ve herkesi öldürmek istedikleri tehditlerini savuruyorlardı. Kendisine eşlik eden çavuşlar dahi bu barbarca saygısızlığa katılmaktan geri durmuyorlardı. Cornelius sabırla bunlara tahammül etti zira başka bir seçeneği yoktu. Bu terbiyesizlik Aya Sofya’nın beri tarafına geçene kadar devam etti ve çavuşlar dahi engellemek için bir müdahalede bulunmadılar.
18 Mayıs. Ayas Paşa’nın emriyle, Müslüman olmuş muhtedi bir hizmetkar (Silezya [Slesita] milletinden, Wroclaw/Breslau’dan [ex Vratislauia]) Cornelius’u ziyarete geldi. Efendisinin gözünde en makbul adamlardan biriydi. Paşa adına Cornelius’a önceki gün padişahın ağzından duyduklarını iyi hatrında tutmasını öğütledi. Zira bu sözler hakiki ve katiydi; değişmeyecekti. Her şeyi gerçekleşmiş olduğu gibi anlattı ve efendisi Ayas Paşa’nın kendisine tüm olup biteni naklettiğini, hiçbirinde hata yapmadığını söyledi. Cornelius bunu duyunca bu insanların [illius gentis] hizmetkarlarına böyle mühim işlerde güvenebilecek kadar rahat olmalarına hayret etti. Keza önceki gün de Cornelius padişahla konuşurken üç ya da dört gencin açık duran oda kapısında beklerken tıpkı paşalar gibi söylenen her şeyi dikkatle dinlediklerini gördüğünde de şaşırmıştı. Bundan ötürü Cornelius rahatlıkla şu çıkarıma varıyordu ki, orada görüştüğü hiçbir mesele gizli kalmıyor ve suhuletle gerek Venedikliler gerekse Floransalılar yapılan görüşmeleri öğreniyordu. Çünkü bu barbar halk için her şey rüşvete tabiiydi. Olayların devamı bu çıkarımı doğruladı. Zira Venedikliler arasında yaşayan bir Fransisken Cornelius’a geldi ve kendisine hem padişahın önceki günkü sözlerini hem de Cornelius’un kendi söylemiş olduklarını anlattı.
Bu Silezyalı da Ayas Paşa’nın demiş olduklarını söyledi. Padişah İran’la savaş bitince, ki kısa sürede bitmesini umuyordu, savaşı Gürcülerin Kralı’na yöneltecekti; bu kral kendisine karşı uzun süre direnemezdi.
İbrahim Paşa hakkında da şunu dedi: Müslümanlara karşı sefere çıkmaya pek istekli olmadığı söyleniyordu; daha ziyade Hıristiyanlarla savaşmak derdindeydi. Cornelius neden böyle olduğunu sordu. Hizmetkar cevapladı: Ya Hıristiyanlara düşman taklidi yapıyordu ya da [ s. 45 ]