[ s. 44 ] güvence olarak evlatlarını rehin bırakmıştır. Ancak yine de bu vaadine rağmen mezkur dukalığı istirdat etmemiştir.
Ancak tekrar aralarında sulh yapıldıktan sonra kral belli bir meblağ parayı Kayzer Karl’a vermiştir. Ancak zaten mezkur dukalıktan yıllar boyunca çok daha fazla para somurmuştur. Ve işte böylece para verildikten sonra evlatları geri verilmiştir ve hala devam etmekte olan sulh akdedilmiştir. El-an ikisi de birbirlerine hayırlı birer kardeştir ve dostturlar- birbirlerinden memnundurlar.”
Padişah cevapladı: “O zaman nice olur da buraya cümle ilçiler gelir her daim Karlo Kayzer’in Françe padişahına ait onca memleketi ilhak ettiğini söyler? ”
Cornelius cevapladı: Böyle lakırdı eden elçiler ne Kayzer Karl’a ne de Zat- ı Şahanelerine hayırhah değillerdir. Onlar hakikati söylemezler. Hazret- i Padişahileri kendi de öğrenecektir ki Cornelius’un kendisine dedikleri doğrudur, gayrısı değil.
Ardından padişah tekrar: “Bunları pekala düşüneceğiz ve getirdiğin mektupları okuduktan sonra size cevap vereceğiz.”
Cornelius tekrar: “Padişah [Imperator] Hazretleri! Kral Ferdinand Hazretleri şayet ağabeği Kayzer Karl ile bir sulh akdedilemezse siz Zat- ı Şahanelerinin nazarında şüpheye gark olmamak ve atide mazur görülmek diler. Zira bu onun elinde değildir, hele de ağabeyini Koron şehrini size ferağ etmeye ikna ettikten sonra. Yine de siz Zat- ı Şahaneleri ile akdedilmiş olan sulhun devamını diler.”
Padişah cevapladı: “Ferdinand’a taahhüd- i şahanelerimizi verdik, tutacağız. Şayet önce kendi bize taarruz itmezse, biz de kendisine karşı harb itmeyeceğiz. Bu böyle biline! Bilmez misin zaten iki yıldır kendisine hiçbir fenalık etmedik ya da emretmedik. Bundan sonra da öyle olacak.” Bunları neşeyle ve dingin bir çehreyle söylediği görülmekteydi.
Ardından Cornelius tekrar söze ibtidar oldu: “Padişah Hazretleri! Maria Hazretleri siz Zat- ı Şahanelerine kendisine çeyizini bahşettiğiniz için teşekkür etmektedir ve sağlığınıza duacıdır.”
Padişah cevapladı: “Kendisine çeyizini ita ittik ve Beyoğlu’nu bu vech üzre tevzif ettik. Bundan şüpheniz olmasın. Bu Beyoğlu’nu hem o maslahat hem de Ferdinand’ınkiler üzere vazifelendirdik. Bundan gayrısını ifa etmeyecektir.”
Cornelius böylece Zat-ı Şahanelerine ve paşalara hitabını gerçekleştirdikten sonra şerefle padişahın odasından Yunus Beğ’i takip ederek ayrıldı. Cornelius kendisine şöyle tembihte bulundu: [ s.44 ]