Habsburg elçileri Leonard von Nogarola ve Joseph von Lamberg'in 1532 tarihli nihai raporu / sefaretname. (11. sayfa)
Almanca
37
wider dy Cristen nit ziehen Er Hab vormaln Hern Josepfhn zw kanstantinopl gesagt wie sein kaiser mir dem kunig von frankreich sonderj freunrschaft Hab dy Hahn sy mit briefen pishec statigs gegen einander vntcrhalren Jetz had ers durch sein aigne porschaft auch dcsuecht Darauf dy porschaf selb saget sein her als der Lristenlichist kunig der Hab in von wegen gemeiner Lristenhair zw dem gros- mechligistcn kaiser geschikt mir freuntllchn biten das er der Cristenhait nit welle schaden tuen von keiner sondern persan sonder von gemeiner Lristenhair wegen vnd darzue von der alten freuntschaft wegen dan sein her Hab pey dem grosmech- tigisten kaiser in seiner betruebnus vnd not trost hilf peystand gelt folkh als auf fein begern Befunden sslichcs kan er klimcr mer vergessen sonder täglich mit mer dankperkeit erkcnen auf soliches schprachen wier seines Hern begern das der kaiser der Lristenhair nit schaden tue sey löblich als von dem der sich den Lristen- lichisten kunig nent des andern halbn sey dy dankperkeit auch nit züschelten habn Ime auch fcrer gesagt wier habn In nir kenr er sol vns nit verargen das wir vnser Handlung vor Ime nit handln weln den er mug pey Im selbst ermessen das es vnser gelegenhait nit were vnd das es Einer potschaft nit gezime Darauf ec saget er hete des gar kein beschwert» es sey auch pilich er war darum nit komen das er vnsers Hern fachen wissen wolt sonder der gemein Lristenhair züguer Darnach hat man dy selb französisch potschaft für den kaiser gefuert das er sein Werbung gerhan vnd als er heraus gangen har man vns auch für den kaiser gefuert das wir Im dy hant tust vnd den abschid genomen vnd als wir dem kaiser dy hant tust hat man vns zuegeschprochen ob wir was ferer zw reden heten das mochten wir tuen Darauf wier dem kaiser erbas mit beschwarung des vrbaringen abschids an sonder ausrichtung vnser Handlung angezeigt das wir mit dem ymberi wascha beschloscn noch ferer mit Im zühandln Darauf der kaiser selbst gesagt was wir ferer Zureden vnd zühandln habn das soln wir pey dem wascha tuen damit sein wir abgeschaiden darnach hat man vns wider durch dy Janitscharn vnd Eines tails des hör an ein sonder ort gefuert alda wir ein stund warten mueffen pis der Imberj wascha vom kaiser in sein zeld komen daffelbst hin hat man vns zw dem wascha gefuert vnd daselbst vnter Einer huren für den wascha gesezt da har der wascha züuor vm etlich schlecht fachen gefrag als ob vns Hais sey vnd anders Darnach habn wir angefangen vnd gesagt Er so! vns nir verargen das wir dort vor fremden leuten vnser fachen nit handln weln dan es sich gar nit gezimen wolt Darauf er gesag Ia es sey pilich vnd habn also verer geret vns konte nit genueg verbundern tcuegen auch des nir wenig bekomernus das wir nir allein auf vnser pilichi vnd guetj Handlung vnd
[s.37] Hıristiyanlara karşı çıktığı seferi durdursun. Bay Joseph’e daha önce İstanbul’da padişahının Fransa kralının nasıl da müstesna bir dostu olduğunu söylemişti. Bu dostluğu şimdiye kadar mektuplarla da devam ettirmişlerdi. Şimdi de kendi elçisiyle bunu sürdürmek istiyordu. Elçi bizzat belirtmişti ki kralı kendisini Hıristiyan bir kral olarak bütün Hıristiyan alemi adına kudretli padişahına yollamıştı ve dostça rica ediyordu ki padişah Hıristiyanlığa zarar vermesin. Bunu herhangi hususi bir kişi için değil bütün Hıristiyan aleminin iyiliği için ve eski dostluklarına dayanarak rica edebiliyordu. Zira efendisi [I. François] gafil ve mağlup duruma düştüğünde destek, para, adam ve sair isteklerini padişah karşılamayı kabul etmişti. Böyle bir şeyi kral asla unutamazdı ve her geçen gün minnettarlığı artmaktaydı.
Bunun üzerine paşaya, Fransa kralının Padişah’ın Hıristiyan alemine zarar vermemesini rica etmesinin takdire şayan olduğunu ve kendisine “En Hıristiyan Kral” diyen kişinin başkaları için minnettar kalmasının küçümsenmemesi gerektiğini söyledik. Ayrıca, elçiyi tanımadığımızdan dolayı varlığının bizi sinirlendirmediğini, görüşmemizi onun önünde yapmak istememizi anlayışla karşılayacağını, zira bunun bir elçiye yakışmayacağını anlamış olması gerektiğini belirttik.
İbrahim Paşa elçinin bu durumdan hiçbir şikayeti olmadığını, çünkü buraya padişahın işlerini öğrenmeye değil, Hıristiyan alemine yardım etmeye gelmişti.
Bunun üstüne hitabını icra için Fransız elçisini Padişah’ın huzuruna çıkardılar ve dışarı çıktığında da bizi içeri aldılar; elini öptük ve ayrılış iznimizi aldık. Padişahın elini öperken bize söylemek istediğimiz başka bir şey varsa söyleyebileceğimizi belirttiler. Biz de Padişah’a çabuk geri yollanıyor olmamızdan ötürü sıkıntımızı belirtmekle beraber İbrahim Paşa’yla daha derin mevzular konuşmaya karar vermiş olduğumuzu söyledik. Bunun üzerine Padişah bizzat söyleyecek ve görüşecek başka bir şeyimiz varsa Paşa’yla halletmemizi söyledi. Bunun üzerine huzurdan ayrıldık ve yeniden Yeniçerilerin ve ordunun bir kısmının ortasından geçirilerek özel bir yere götürüldük. İbrahim Paşa’nın padişahın yanından otağına gelişine kadar bir saat beklemek zorunda kaldık. Ardından bizi paşanın yanına götürdüler ve bir tentenin altında Paşa’nın önüne oturduk. Paşa önce alakasız şeylerden bahis açtı (sıcaklamış mıydık vs.). Ardından konuşması sırası bize geçti bize orada yabancı insanların önünde maslahatımızı konuşmayı reddettiğimizden dolayı kızmaması gerektiğini, çünkü bunun yakışıksız olduğunu ifade ettik.
Paşa bunun doğru ve adil olduğunu söyledi ve bugünkü adil ve dürüst müzakeremizden dolayı hem kötü bir cevap almamızdan [ s. 37]