[ s. 84 ] ve bir çeşit yemek odasına geldiler. Burada İbrahim Paşa sağ tarafında (Padişahın yakın danışmanı olan) üç [vezir] Paşa ve sol tarafında iki Türk din adamı ( ki bunlar her türlü davaya bakan yargıçlardı[Anadolu ve Rumeli kazaskerleri]) ve (Padişahın odasının eşyasıyla ilgilenen) üç sakallı ihtiyar [mabeynci] Türk ile sıralanmış oturuyordu. Elçiler de iki küçük iskemlenin üzerine İbrahim’in nazikçe buyurduğu üzere oturdular. Latince Türkçe tercümanı gelince, elçilerin söylemek istedikleri başka daha ne olduğunu sordu.
Elçiler cevaben birkaç gün önce İbrahim’in huzurunda bulunduklarını ve kendilerini Padişah’ın huzuruna çıkarma konusunda yardımcı olmasını rica ettiklerini söylediler. Böylece taleplerini Padişah’a açıklayıp mesmu olabileceklerdi. Bu yüzden şu anda yanına çağırıldıklarını umuyorlardı.
İbrahim cevap olarak elçilerin beklentisinin yüksek olmaması gerektiğini, ancak yine de derhal işe koyulacağını söyledi. Bir saat kadar süren bekleyişleri sırasında İbrahim kendilerine pek çok soru sordu. Özellikle de Kayzer ve Katolik Majesteleri’nin [Şarlken] Majesteleri Kral [Ferdinand] ile birlikte olup olmadığını; kendilerinin Kayzer’i görüp görmediklerini; Kayzer’in kız kardeşinin Fransa Kralı’yla nikahının ayarlanıp ayarlanmadığını ve bunun sebebini merak ediyordu.
Elçiler kısaca, daha önce de olduğu gibi, bu evliliğin taraflarca akdedilen barışın daha güvenilir ve sağlam olması için olduğunu söyledi. Ardından Majesteleri Kral’ın şimdiye kadar Erdel’de kaç kalesi olduğunu sordu. Elçiler cevap olarak tüm o eyaletin Majesteleri Kral’a ait olduğundan başka bir şey bilmediklerini söylediler. İbrahim’in üzerinde Türkçe isimler bulunan küçük bir kağıt çıkardı ve söze başladı: “Burada Macaristan’daki Türk Valisi Belibeck [Bali Bey?] Paşa’nın şimdiye kadar Erdel’de ele geçirdiği kalelerin ve yerlerin isimleri yazılıdır. Yakında da o eyaletin tamamını Padişah’ın topraklarına katmasını umuyorum.” Sonra da Majesteleri Kral’ın Viyana’da ordusu olup olmadığını sordu.
Elçiler cevap verdi: Majesteleri’nden ayrıldıkları sırada Viyana’da ordu bulunmuyordu; ancak Majesteleri’nin az da olsa Macaristan’da askeri bulunmaktaydı.
İbrahim tekrar sordu: “Beç Alamanya’dadır da Alamanlar neden Beç’te ordu tutmazlar?”
Elçiler de yola çıktıkları esnada ortalığın sakin olduğunu ve ordu bulunmaya ihtiyaç olmadığını söylediler. Bunun üzerine İbrahim “Türklerden bir şey beklemez ya da havf itmez misiniz?” diye ekledi. Elçiler de, Türklere komşu yaşayanlar her daim savunmaya hazır olmaları gerektiğini bildiklerini söyleyerek cevapladılar. İbrahim tekrar konuştu. Mezkûr paşa yakın zamanda Viyana yakınlarına akında bulunmuş ve gerek araziye gerekse tarlalara büyük hasar vermişti. Elçiler bundan haberdar olmadıkları için sükûnetlerin korumuşlardı.
Bu sırada gümüş asalar taşıyan iki Türk gelip İbrahim’e elçileri Padişah’ın huzuruna çıkarmasını söylediler. Dört paşa önlerinden gitti ve elçiler de Padişah’ın yanına gelene kadar arkalarından takip etti. Padişah’ın eli öpüldükten sonra hitaplarını icra ettiler. Ancak, Türk tercüman o kadar kötü Latince konuşuyordu ki bizim tercümanımız kendisini pek anlayamadı ve Türk tercüman her şeyi yanlış aktardı.
Hitabımız bittikten ve salahiyet mektuplarımız gösterildikten sonra, Padişah ve İbrahim Paşa bir müddet kendi tercümanlarıyla konuştular. Sonra da tercüman elçilere eğer Padişah’a söylemek istedikleri başka bir şey varsa elçilerin hanına [hospitia Legatorum/herberg] gelip yazılı halde alacağını söyledi.
İbrahim Paşa da Hırvatça tercümanı aracılığıyla elçilere ifade etti ki, elçilerin müzakere ettiğini konuyu kesin olarak anlamıştı ve Padişah adına cevap vermişti. Padişah teşhir edilen mektupları okumak istiyordu ve içeriklerinde başka bir şey bulunmaktaysa İbrahim bu konuyu elçilerle daha sonra görüşecekti. Elçiler cevap [ s. 84 ]