[ s. 83 ] edebileceğini ya da böyle bir zorunluluğu olduğunu düşünmediklerini söylediler. Eğer böyle bir şey yaparsa dahi hiçbir şekilde Hıristiyan âlemine (ki onlar için bütün bu maslahatlar görülüyordu) karşı kendini mazur gösteremezdi. Almanya ve Roma İmparatorluğu, Roma İmparatoru’nun ikametgâhıydı; bu yüzden de Majesteleri Kral Kayzer’in kendine ait olan bu yerlerde kalmasını ne yasaklayabilir ne de yasaklamak zorundaydı. Ancak şüphesiz ki Majesteleri Kral barış ilan edildikten sonra iki İmparator beyninde [inter utrumque Cesarem: Kayzer ve Padişah] arabulucu olacaktır.
İbrahim cevap verdi: Eğer elçiler sulh istiyorlarsa, Macaristan’ı unutsunlar; burası Padişah’a aittir.
Elçilerin tepkisi, buna salahiyetleri bulunmadığı oldu ve yeniden rica ettiler ki İbrahim barışın tesisi için çaba sarf etmelidir, sonra da bunun için şereflendirilecektir. Sultan Macaristan'daki kalelerin karşılıksız verileceğini düşünmemelidir; zira Kral [Ferdinand] kendisine toplu ya da yıllık ödeme yapmaya hazır bulunmaktadır.
Cevaben İbrahim Paşa: "Sultan memaliğini satmaz ve sizin paranıza da ihtiyaç duymaz" demiş ve birkaç pencere açtırarak elçilere şimdiye kadar el değmemiş altın ve gümüşlerle dolu Yedi kuleyi göstermiştir. Önceki elçiler de Padişah nezdinde faaliyet göstermek üzere Majesteleri Kral adına kalelerin kendisine istirdadına bedel olarak yüz bin florin getirmişlerdi. Daha önce hep demiş olduğu şeyi şimdi tekrar söyleyecekti: Kimse kendisini paraya tamah edip efendisine kötüyü tembihlemesi için ayartamazdı. Kendisi istediği zaman elini efendisinin hazinesine sokabilirdi. Ancak Padişahına yardımcı olmaktan başka bir şey dilemiyor, toprak ve tebaa kaybetmesindense bütün dünyanın kendisine tabi olmasını arzu ediyordu. Öyle elçilerin rica ettiği gibi, Türklerde paraya tamah yüzünden hükümdara zarar verecek söz öğütlemek ya da para karşılığı hâkimiyetine halel getirmeye çalışmak adetten değildir; [o yüzden] elçilerin susmalarını emretti.
Elçiler paşadan buna sinirlenmemesini ve yanlış anlamamasını rica ettiler; zira böyle dürüst ve hayırlı bir sulhun bağlanması ve elde edilmesinde aracı olursa hak ettiği şekilde şereflendirilmesinin riyakârlık ve münasebetsizlik olmayacağını söylediler. Kendileri de Kralları lehine gerek ilahi gerek insani dayanaklar üzerinde, miras hukukundan doğan gerekçelerden ötürü çeşitli taleplerde bulunuyor, bunda da makul olmayan bir taraf bulunmuyordu. Ve görmesi lazımdı ki Majesteleri Kral hakikaten barış istiyor ve adil koşullar öneriyordu. Macaristan Krallığı ebedi surette ve Layoş Kral’ın öldüğü zamanki haliyle [bütün olarak] kendisine kalırsa tatmin olacaktı. Ancak, Padişah en azından sadece o tarihten önce krallık üzerinde ele geçirmiş olduğu kaleleri kendisini onurlandırmak adına Majesteleri’ne geri vermek isterse, Majesteleri Padişah’a yıllık belli bir miktar parayı bu feragat karşılığında ödeyecektir.
İbrahim cevap olarak elçilere Padişahın kararını ilettiğini ve sulh için bundan başka bir yol bulunmadığını söyledi. Elçiler de kendilerine talimat verilen hususların hepsini açıkladıklarını ve devam edecek bir şey kalmadığını belirttiler. İbrahim de kendisini dinlemiş olduklarını ve başka diyeceklerini bir şey yoksa çekilebileceklerini ve kendilerini el öpmek üzere Padişah’ın huzuruna çıkarmak istediğini söyledi. Bundan sonra güven içinde evlerine dönebileceklerdi; böylece dağılmış oldular.
7 Kasım günü. Elçiler, birkaç görevli Türk eşliğinde Padişah’ın yanına getirildiler. Padişahın ilk kapısından geçtiklerinde sarayda pek çok atlının ve üzerlerinde birer eğitmeni oturan iki filin bulunduğunu fark ettiler. İkinci kapıya ilerlediklerinde atlarından inmeleri emredildi. Padişah’ın muhafızları ve gözcüleri olan yeniçeriler ve sipahilerin [Ianiceros et Hussepos] arasından göz alıcı kıyafetler ve çeşit çeşit ziynetler taşıyan ekâbirin yanına doğru yürüdüler
[1]
     [ s. 83 ]
 

[1]
Alm: [ s. 40 ] Avlunun ortasında X [on] aslan ve iki leopar zincirlenmiş olarak duruyordu. Bizi daha sonra bir Sumerhaus’a [çardak?] götürdüler ki biz burasının kanzlei [divan] odası olduğunu düşündük. Odanın bir tarafında 30 kadar katip alçak iskemleler üzerine yere oturmuş ve önlerine kayıt ve yazı düşüyorlardı. Bu sumerhaus’da İbrahim Paşa sağ tarafında…