Diğerinin ise 5 ay.
Lütfi Paşa: “Bize gelme sebeplerini söyleyebilir misin?”
Cevapladım: “Bütün hakikati söyleyeceğim ve hiçbir şeyi ketm etmeyeceğim. 1 yıl önce gelen aslında önce Portekiz Kralı’na, sonra da Kayzer’e gelmişti. Bu elçi aracılığıyla İran Şahı nasıl olup da Türklerin Padişahı’nın (Şah Horasan’dayken) yokluğunu fırsat bilip kendisine karşı yürüyüşe geçtiğini ve yandaşı olan Şirvan ve Gilan prensleriyle Tebriz’i ele geçirdiğini anlattı. Sonra da nasıl Padişah’ı kovduğunu, Tebriz’i geri aldığını, toplarını ele geçirdiğini, pek çok Türkü öldürüp daha çoğunu esir ettiğini anlattı. Portekiz Kralı ve Kayzer’le ittifak tesis etmeye uğraştı ve kendisine silah ve mühimmat verilmesini talep etti: İstediği her şey kendisine verildi. İkinci gelen elçi ise Şah’ın Şirvan ve Gilan prensliklerini geri alışını ve Geçi Paşa ile büyük Tatar Hanı Chuthen Han’ı kavi dost edindiğini bildirmekle görevliydi. Şah’ın çok disiplinli bir ordusu olduğunu, Türklerin topraklarını işgal edeceğini, isyana hazır Türk beyleriyle irtibatta olduğunu ve diğer Hristiyan prenslerle Kayzerimizin de silaha sarılıp bizim cenahımızdan da Padişah’a saldırımasını dilediğini söyledi. Kayzerimizin Avrupa’ya, Şah’ın kendisinin de Asya’ya hakim olması koşuluyla Kayzerle ittifak kurmayı ve Türklere karşı ebedi iş birliği öneriyordu. ”
Paşalar güldüler ve Lütfi Paşa konuştu: “… … … … Zannımca [Kayzer] Karl bu yalanlara kanıp o elçilere inanmamıştır.”
Cevapladım: “Onlara çok hürmet gösterdi ve müzakere etti.”
Rüstem Paşa: “Eğer Karl onlarla ittifak kurduysa niçün Padişah’ımızdan dostluk diler?”
Cevap verdim: “Henüz ittifak kurulmuş değildir ve şayet Padişah Kayzer’in ve Kralımın dostluğunu aziz addedip kabul ederse de kurulmayacaktır.” Biz bu konuşmaya dalmışken Padişah beni ve paşaları çağırdı ve paşalar mutedil konuşmamı tembih ettiler.
Böylece Padişah’ın huzuruna öğleye doğru çıktım ve elini öptükten sonra Kral [Ferdinand] adına kendisini selamladım. Kralımın, Padişah’ın tüm hanesi ve divanıyla saadet ve devlet üzre olmasından başka bir şey dilemediğini söyledim. Ateşkesin Kralım için son derece kıymetli olduğunu ve çocuğun [Janos Zsigmunt Szapolyai] yerine kendisini [Macaristan krallığına] yeniden kabul ederse çok minnetkar kalacağını belirttim. Minnetin ve hoşnutluğunun bir nişanesi olarak Kralımın beni zat- ı şahanesine, ufak da olsa niyetinin ve meylinin ifadesi babında, bazı hediyelerle gönderdiğini ve bunları kabul etme nezaketini göstermesini dilediğini söyledim. [Kral Ferdinand] her daim kendisine bir baba gibi hürmet etmek için gayret ediyor ve kendisinin hayırhahlığına ve güzel komşuluğuna yakışan ne varsa tezyid etmek adına elinden geleni yapıyordu.