[etmek mümkündür"]
Süleyman Paşa konuştu: "Leh Kralı kızını Yanoş Kral'a verdi ve ondan olma erkek evlada Padişahımız Budin'i ve [Macaristan] Krallığı'nı bahşetti: Hal böyleyken nasıl oluyor da sen Lehistan Kralı'nın soyuna karşı hizmet etmeye cesaret edebiliyorsun?"
Cevap verdim: "Lehistan ve Romalıların Kralı arasındaki dostluk çok kuvvetlidir ve gelecek yaz bir düğün yapılacaktır: Leh Kralı'nın oğlu Romalıların Kralı'nın [I.Ferdinand] kızıyla evlenecek bu yüzden de Romalıların Kralı'na hizmet etmemi Lehistan Kralı hoş karşılayacaktır."
Lütfi Paşa “Geçelim bu konuyu” dedi ve Kapı Ağası’nı çağırttı ve onun aracılığıyla Padişah’a ne olduğunu anlayamadığım bir şey iletti: Bu arada beni Cleves Dükü ve Geldria Dukalığı’yla ilgili sorguya çekti ve Hagenau’da Luteranlarla yapılan anlaşmada ne sonuca varıldığını sordu.
Bunlara cevabım her şeyin sükûnete eriştiği ve şu anda Hristiyanlığın hiçbir yerinde bir anlaşmazlık bulunmadığı oldu.
Süleyman Paşa: “Sizin pek çok ayrı parçanız ve başınız vardır; uzun süre aheng içinde kalamazsınız; ancak, bizim Efendimiz tek bir vücuda ve yek sese sahiptir ki sese onca devlet, krallık ve ordular itaat eder ve hiçbir işte kusuru yoktur: Eğer adam ve asker derse, sınırsız sayıda hazırlanır. Eğer kalyon ve donanma derse, en mücehhezleri donatılır. Altın ya da gümüş derse, hazainini taşımaya yetecek beygir İstanbul’da yoktur.”
Ben de gerçekten katılıyordum ve Türklerin İmparatorluğu’nu, kudretini ve zenginliklerini pek takdir ediyordum; ancak bunlar Tanrı’nın iradesine bağlıydı: Onun dileğiyle de bunca muhtelif ihtilaf ve harbden sonra Hristiyanlık birleşmişti ve Tanrı her ne kadar öngördüyse, bu birliktelik de o kadar uzun sürecekti.
Rüstem Paşa söze ibtidar oldu: “Hristiyanların bu anlaşmışlığı neye istinad eder?”
Cevapladım: “Burada huzurunuzda Barbaros oturmaktadır, ona sorunuz”
Barbaros güldü ve İtalyanca “Beni Kralı’nın elçisi mi yapmak istersin?” dedi. Sonra da Paşalara Türkçe hitab etti. Bu arada Padişah’ın yanından Kapı Ağası geldi ve ne olduğunu bilmediğim birkaç kelam taşıdı ki, derhal yemekler getirildi ve ziyafet esnasında pek çok paşa benle tatlı dille konuştular, çabalarımı ve seyahetlerimi takdir ettiklerini belirttiler. Ayrıca, böyle bir elçilik göreviyle gelip de Padişah’la konuşabildiğim için talihli olduğumu söylediler; zira başka biri bu tarz bir misyonla gelmiş olsa Padişah’ı göremezdi.
Tekrar tekrar dedim ki, bizimkiler arasında kale kovalayan [sahibi olmak isteyen] herkes benden nefret eder- gerek bu barışı bağlamaya çalışıyor olduğum, gerekse Asil Padişah’ın hayırseverliğini, karakterini ve fiziksel yeteneklerini methettiğim için. Ve Kayzerimiz’in sarayında, kendi Kralları’nın [şahın] soyunu ve cesaretini Türklerin Padişahı’nın üstünde tutan İran elçileriyle çok tartıştığımı da söyledim.
Lütfi Paşa elçilerin çok süre önce mi orada olduklarını sordu.
Cevapladım: Birinin 1 yıldan fazla oldu,