[ s. 76 ] maslahatında padişaha karşı nasıl davranması gerekmektedir?” diye sordu. Yunus da Majesteleri Kralın, padişahın Kostantiniyye’ye döndüğünü duyar duymaz kendisine hediyelerle birlikte elçilerini yollamasının son derece elzem söyledi. Bu hediyeler ne altın ne de gümüş olmalı; yeni, dâhiyane ve güzel başka türlü hediyeler olmalıydılar: Zira padişahın kafi altını ve gümüşü vardı. Elçiler padişahı kazandığı zaferlerden ötürü tebrik ederken, babadan oğla bir tebrik yollanmış gibi davranmalıydılar. Ardından İbrahim [Paşa] ile konuşurken, ki o zaten seve seve her konudan bahis açardı, özel hususlara inmeliydiler. Şüphesiz Macaristan mevzuu açılmalıydı. Elçiler olabildiğince gözleri dört açmalı ve Majesteleri Kralın daha önceden yazmış olduklarını iyi bilmeliler, ona göre konuşmalılardı. Ne olacağını kim bilebilirdi? Yunus tercüman sıfatıyla asla Majesteleri Kralın lehine olarak anlaşılacak kelimeler sarf etmekten vazgeçmemişti: Böylece işlerin Majestelerinin isteğine uygun olarak gerçekleşeceğini umuyordu.
Kont Yunus’a, demiş olduğu gibi, Yanoş’un padişaha elçi yollayıp yollamadığını sordu. Yunus “hayır” dedi, ancak Keşiş György’yi Erdel’e yollamıştı. Yunus György’nin birkaç parça ortası bakırdan etrafı altınla kaplı kadehi alıp Padişaha sefaret hediyesi olarak götürebilmek için oraya gittiğini düşünüyordu; ancak Padişah kadehlerini hiç mi hiç umursamıyordu.
Muhabbetin sonuna geldiklerini fark edince hem Kont hem de Yunus bir süre sessizleştiler: Ardından Yunus Kont’a, Varad’ın bu tarafından gelirken karşılaştığı birinin verdiği haberin doğru olup olmadığı sordu: Yani Majesteleri Kral, padişahla Roma İmparatoru [Şarlken/ V. Karl] arasında bir sulh akdetmek için padişaha elçilerini yollamış mıydı? Ardından kont için fırsat doğmuş oldu ve Majesteleri Kral’ın talimatına muvafık olarak bu konuda bir şey bilmediğini söyledi: Ancak Majesteleri Kral büyük bir esefle işitmişti ki ağabeyi Kayzer Hazretleri ile Padişah arasında şedit tartışmalar vardı. Zaten Cornelius’un da padişaha belirtmiş olduğu üzere [Kral Ferdinand] bir süredir elinden geldiğince bu tartışmaları yatıştırmaya ve sakinleştirmeye çaba sarf etmekteydi. Ancak, padişah bu antlaşmayı kabul etmeyip bilakis Barbaros’u Majesteleri Kayzer’in eyaletlerini vurmaya yolladı. Bunu üzerine hem Majesteleri Kral hem de ağabeyi Majesteleri Kayzer düşünmeye başladılar ki bu kadar güçlü bir hükümdara karşı kendilerini herhangi bir hakka istinaden savunamazlardı. Ancak, kontun da düşündüğü gibi, şayet padişah Majesteleri Kayzer ile sulh ve dostluk istiyorsa, Majesteleri Kral aracılığıyla bunu müzakere edebilirdi: Şayet kendisine padişahın maslahatını layıkıyla gütme fırsatı verilirse Majesteleri Kral müzakere yükünden yakınmazdı. Yunus cevaben Majesteleri Kralın bu işler hakkında en iyisini bildiğini söyledi ve Kont’tan Barbaros mevzuunu anlatmasını rica etti. Kont olayın devamını anlattı ve ardından haberlerden konuşmaya başladılar: Kont Yunus’a efendisinin akıbetinden kesin bir haberi olup olmadığını sordu, anlatmasını istedi. Zira Majesteleri Kral’a her gün padişahın zaferlerinin hayırlı haberleri ulaşıyordu. Bundan ötürü de eğer Majesteleri Yunus tarafından bu havadisin teyidi yapılırsa şüphesiz memnun olacaktı. Yunus cevaben Majestelerinin duyduklarının hakikat olduğunu, zira padişahın oradaki [İran cephesi] bütün eyaletleri kesinlikle kendisine ram ettiğini söyledi. Zaten padişah gelip kendisine yetişmeden önce İbrahim [Paşa] [ s. 76 ]