[ s. 54 ] Paşa, Cornelius’un Prag’da vuku bulan ayaklanma ve isyandan bir haberi olup olmadığını sordu. Cornelius hiçbir şey duymadığını söyledi. Ayas Paşa, Macaristan’dan gelen bir mektuba göre Ferdinand Kral’ın oğlunu Çeh [Bohemia] Kralı olarak seçtirmek istediğini söyledi. Ancak Çeh Krallığı’nın tebaası bunu kabul etmek istememiş, isyan da bu yüzden çıkmıştı. Cornelius cevapladı: Bu hususları ne işitmiş, ne de bunlara itimat ediyordu. Macaristan’dan yazılan çoğu şey doğru olmuyordu.
Paşa, Cornelius’a padişahı beğenip beğenmediğini sordu. Cornelius da yakışıklı bir hükümdar gibi durduğunu söyledi. Ayas Paşa da sadece yakışıklı değil, aynı zamanda dinç ve kuvvetli olduğunu söyledi: Babası Selim çok güçlü olarak bilinirdi ama bu daha da kuvvetliydi. Peki Karl ve Ferdinand nasıl kardeşlerdi? Cornelius cevapladı: Padişah kadar uzun değillerdi ama kuvvetli ve sağlam yapılılardı. Ferdinand daha zarifti, ancak ikisi de düzgün fizikliydi.
Ardından Ayas Paşa Cornelius’a döndü ve “Artık böyle koşuşturup uzun yolculuklara çıkmaz da sessiz sakin yerinde otursan iyi edersin” dedi.
Cornelius çabucak paşanın hizmetkârı tarafından bilgilendirildiğini anladı. Bu yüzden de şayet sağ salim geri dönebilirse artık evinde oturmak niyetinde olduğu cevabını verdi. Hükümdarların işleriyle daha fazla uğraşmayacaktı.
Her zamanki gibi donatılmış olan sofrada bu muhabbet eşliğinde yemek sona erdi ve padişahın huzuruna varıldı. Cornelius padişahın elini öptükten sonra geri çekildi ve kendisine konuşması emredildi.
Önceki yıl İbrahim Paşa’nın iki imparator arasındaki sulha dair söylediklerine değinerek hitabına başladı. Bunları şahsen Kayzer Karl’a iletmiş ve kendisini barışı reddetmemeye ikna etmişti. Bu doğrultuda şimdi yapılabilecek en iyi şey mütareke akdetmekti: Ya da padişah mütareke istemiyorsa, en azından önceki huzura kabulde önerdiği gibi koşula dayalı sulh yapılabilirdi.
Kral Ferdinand kendisi Koron’u istirdat ederek üzerine düşeni yaptığına göre, karşılık olarak Macaristan Krallığı tümüyle yahut kısm- ı azamıyla kendisine verilmeliydi. Padişah, Majestelerini lekelemek için ortaya atılan iddialara inanmamalı, kendisine bir evlat gibi hayırhah olan Ferdinand’a hak ettiğini vermesi gerektiğine kati surette kani olmalıydı. Cornelius bu hususlarda cenab- ı padişahilerinden uğurlu bir cevap almayı diliyordu.
Cornelius bunları söylerken padişah hitabına müdahale etti ve şahsen [ore proprio] sordu: “Bunlara mı cevap almak dilersin?” [ s. 54 ]