[ s. 34 ] İbrahim Paşa burada olsaydı pekâlâ gidebilirdim. Dünden önceki gün yanındaydım; sana gelmemi ve maslahatının ne olduğunu öğrenmemi emretti. Ayas Paşa’nın da yanına gittim: Kendisine söylemiş olduğun her şeyi bana anlattı; özellikle de Koron’un bırakılmasından bahsetti. Koron’un şimdiye değin hep Hıristiyanlar elinde kalmasını istedim. Ancak şu korsan Barbaros, ki çocukluğundan beri korsanlıktan başka bir şey yapmamıştır, canımı sıkmaktadır. Büyük bir donanmayla çıkmıştır. Buradan giderken İbrahim Paşa’ya yoldaşlık ettim: Yolda giderken Barbaros’un Kostantiniyye’de kıyıya çıktığını duyduk. Ardından karar verildi ki birkaç parça donanma kendisine verilsin. Ancak tek başına bunlara hâkim olmasın: Kendisine birkaç sancakbeyi eklensin. Bunlar bir şekilde komuta yetkisine sahip olsunlar ve istenildiği zaman geri çağrılabilsinler. Varılan karar böyleydi. Ardından ne oldu da kendisine salahiyet- i mutlaka verildi bilmiyorum.
Şu paşalarla hep konuşup onlara şunu derim: Küçükken bir yerlerde okumuştu ki Romalıların zamanında korsanlık o derece yayılmıştı ki başa çıkabilmek için Roma şehrinin bir numaralı ismi olan Pompeius’u yollamak gerekmişti. Şimdi de durum bunu gösteriyordu ki şayet bu adam [Barbaros] bu kadar kuvvete sahip olursa aynı şey tekrar yaşanabilir, Türklere dahi dehşet ve korku saçabilirdi. Benim bu sözlerime Türkler başta bozuldular, ancak daha sonra fikirleri değişti.” Ardından tekrar konuştu: Eğer daha başka birileri de donanmayla birlikte yollanacak mıydı, pek umursamıyordu. Cornelius’a mahremiyetlerine güvenerek bunları söylüyordu. Cornelius da cevaben kendisine de [Alvise’yle] muamelatının mahrem kalması emredildiğini söyledi.
Alvise Efendi Hıristiyanlar arasında huzur ve birlik görmeyi gerçekten çok istediğini ifade etti. Böylece yaklaşmakta olan pek çok sıkıntıdan kurtulmak mümkün olabilirdi. Ardından sordu: “Ne sıkıntınız vardı ki Fransa Kralı’yla anlaşamazsınız?” Cornelius cevapladı: “Kayzer Karl ve Fransa Kralı arasında pek hayırlı bir sulh sürmekte, sevgi ve kardeşlik nişanelerinden başka bir şey görülmemektedir”.
[Alvise] ekledi: “Peki ya şu Barbaros tüm donanmasıyla gidip ona katılırsa?” Cornelius yanıtladı: Her ne kadar önceki sene İbrahim Paşa kendisine, Barbaros’a tıpkı padişaha eder gibi Fransa Kralı’na itaat etmesi emredildiğini söylemiş olsa da, Kayzer Karl kardeşliği ve pek Hıristiyan bir kral [olan I. François’nın] bunu yapacağına inanmamıştı. Cornelius bunu majestelerine söylerken hiç mi hiç itimat etmemişti.
Bunun üzerine Alvsie: “Sana şunu diyim: Dünden önceki gün buraya İbrahim Paşa’dan yüce padişaha mektup taşıyan bir çavuş geldi. Muhteviyatında şüphesiz Fransa Kralının elçisinin kendisiyle müzakere ettiğini [s. 34 ]