[ s. 32 ] açıklayamasa da, hiç olmadığı kadar fazlaydı. Her şeye müdahil olabiliyordu; sulha karar vermek elindeydi- kabul ya da reddedebilirdi. Kayzer Karl’la ya da sair cümle Hıristiyan hükümdar ya da ekabirle tesis barış yapabilir ya da yapılmışsa bozabilirdi.
Hıristiyan âlemi şimdiye kadar hiç bu kadar münakaşa görmemişti. Kayzer’in geri çekilmesinden sonra Papa İngiltere Kralı’nın boşanmasını tasdiklemişti ve kral boşanmıştı. Papa, yeğenini Toskana Kralı yapmayı Kayzer’in reddetmesine çok içerlemişti. Bunun müsebbibi de Venedikliler, Ferrara Dükü ve diğerleriydi. Papa ve Fransa Kralı bir araya geleceklerdi; zira Fransa Kralı Cenova’yı istiyordu ve alacaktı da.
Alvise kardeşi Giorgio’yu dört kadırga [triremibus] ve bir kalyatayla Hayrettin’e (yani Barbaros’a) yolluyordu. Giorgio ardından Fransa Kralı’na gidecek ve belki de anlaşmazlıkları görüşmek için Kayzer Karl’ın da yanına varacaktı. Zira aklı başında bir Hıristiyanın oraya gitmesi, bu işlerde tümüyle tecrübesiz bir Türk’ün gitmesinden daha iyiydi.
Fransa Kralı bizzat padişaha adam yollamış ve Hayrettin’le (Barbaros’la) gemilerinden ne haber olduğunu öğrenmek istemişti.
Bunları İbrahim Paşa’dan duymuştu ve bize dostane söylüyordu; ancak aramızda sır olarak kalmasını istediğini söylemişti.
Kral Ferdinand Hazretlerinin maslahatıyla ilgili olarak, bunun üzerine layıkıyla eğilecekti. Yalnızca bir şeyi krala inha etmemizi bizden istiyordu ki, bunun ne olduğunu daha sonra söyleyecekti. Krallık elçileri de bunu seve seve yapacaklarını, [Alvise’nin] meziyetlerinden çokça Kral Hazretlerine bahsedeceklerini ve şayet Majesteleri Kral’a dostluk arz etmek isterse memnuniyetle kabul edileceğini söylediler. Gritti bundan başka bir şey istemediğini söyledi.
Ayrıca, hayırlı bir sulh tesis edileceğini umuyordu ve şimdi dahi ateşkes yapılabilirdi. Buna cevaben Cornelius, eğer akabinde sulh arzulamaya mahal yoksa Kayzer Karl’la ateşkese gerek olmadığını söyledi; önceden söylenmiş olanlardan ötürü elçiler bu hususta umutsuzlardı. Bu söze [Alvise] bozuldu ve Koron’a gönderilecek yardımla ilgili elçilerin bir şey bildiğini düşündü. Zira daha önce kendilerine üç İspanyol yük gemisinin [naves] Zaklisa/ Zakinto’da olduğunu ve Venedikliler tarafından gitmeleri emredildiğini söylemişti. Gemiler Osmanlı donanması yüzünden Koron’a girememişti.
Bu şekilde görüşme sona erdi ve Gritti anladığımız kadarıyla Majesteleri Kral’a kendini adamış olduğunu göstermeye çalıştı. Elçilere şahsen evi gezdirip manzarası bütün İstanbul’u ayaklarının altına alan bir noktaya getirdi. Ardından Boğaz’ın Karadeniz girişindeki kalelerini görebilsinler diye kendi pergendesini kraliyet elçilerine tahsis etti. Aynı gün laf arasında Macaristan tahtına hak iddiası [ s. 32 ]