[ s. 79 ] mezkûr elçi Padişaha ulaşamadığından, kralın mektuplarından anladığı kadarıyla yetinmişti ve Majesteleri Kralın vaatlerini yerine getirmeyeceğini düşünmüştü. Bu sebeple Majesteleri Kral ihmalde bulunmak istememiş ve şu anda hazır bulunan elçileri Padişaha yollamıştı. Görevleri padişaha, eğer mektuplarda Kralın belirttiği şartlar altında sulha niyeti varsa bunu kabule ve bağlamaya yetkileri olduğunu söylemekti. Bunlara cevaben İbrahim konuştu: Padişah’ın huzuruna varmakta cümle elçiler özgürdür; kendisinin eyaletleri ve kapıları [divanı] da herkese açıktır. Sulh isteyenden barış esirgenmez ve bu yüzden de mevzu tamamen Majesteleri Krala bakmaktadır. Elçiler konuşmalarına devam etsinler ve Padişahın baş katibi [Secretarius] onların söylediklerini ve İbrahim’in padişahın ağzından aktardıklarını yazacaktır. Bu sebepten elçiler harekete geçtiler ve olayı başka şekilde anlatıp taleplerini daha da fazla ertelemeye imkanları olmadığından doğrudan mevzua girdiler. Bilhassa Majesteleri Kralın hangi hak ve yasaya dayanarak Macaristan Krallığı’na iddiası bulunduğunu olabildiğince yetkin ve net bir şekilde açıkladılar. Padişahın, Majesteleri Kral’a Macaristan Krallığı’nda barış ve huzur içinde yaşama müsaadesi göstermesini ve kimseye ona karşı yardım etmemesini talep ettiler. Ayrıca, tüm krallığı, tıpkı zamanında Layoş’un olduğu gibi, bütün kaleleri ve kasabalarıyla Majesteleri Kralın egemenliğine [Ferdinand] bırakmasını ve bunlardan sonra Majesteleri ile kavi bir sulhu ister ebedi ister birkaç yıllık süreyle kabul etmesini talep ettiler. Bunları duyan İbrahim Paşa’nın hem yüzü hem heyecanı hareketlendi, ancak istifini bozmadan elçilere bunları Padişaha iletmelerini tavsiye etmediğini söyledi. Sonra da padişahın azametini elçilere övmeye başladı: Padişah savaşırken, bizim hükümdarlarımız gibi zavallı çiftçilerden para çırparak değil, her daim savaşa hazır olur; ne kadar çok eyalet ve krallık ele geçirmişti; nasıl da Belgrat’ı ve Macaristan Krallığı’nın sair yerlerini ele geçirmiş ve büyük bir orduyla Macaristan’a girmişti. Kral Layoş ordu toplayıp karşısına çıktığında, Padişah tarafından emrine onca asker verilen İbrahim tarafından durdurulmuştu. Padişah bu sırada tüm ordusuyla istirahat ediyor ve Kral Layoş ölmüş olduğundan Budin’i kuşattı ve başkenti aldı. Sonra Ferdinand ve bu krallıkta hak iddia eden diğerlerinin nerede olduğunu sordu. Ayrıca, neden Kral Layoş’a Padişahı krallıktan def etme hususunda yardımda bulunmamışlardı? Ancak kılıçla devletler yıkılıp insanlar tebaaya katılır; mektuplarla değil. Padişah, akabinde, yaklaşan kıştan ötürü ikametgâhına çekilmişti ve kısa süre sonra Macaristan Krallığı’nın Yanoş Zapolya tarafından işgal edildiğini ancak Majesteleri Kral [Ferdinand] tarafından oradan kovulduğunu öğrenmişti. Padişah da kendi kendine demişti ki, işte bakın şu ikisi benim krallığım üzerinde kavga edip didişiyorlar da biri de kalkıp benden ricada bulunmuyor! Ardından Yanoş, Padişaha gelip Macaristan Krallığı’nın padişahın çekilmesinden ve Layoş Kral’ın ölümünden sonra sahipsiz kaldığını, kendisinin ise Macaristan Zümreleri [status et ordines=estates] tarafından Layoş’un zürriyeti kalmamasından ötürü Krallığın yasalarına uygun olarak Kral seçildiğini anlattı. Bundan sonra krallıkla beraber Padişah’a tabi olacak ve itaat edecekti; Yanoş, krallığa Padişah adına kaim olarak sahip olacaktı. Ardından Majesteleri Kral elçilerini [ s. 79 ]