[ s. 80 ] Smedra [?Semendire?] Kalesi’ni ve Padişahın selefleri tarafından önceki yıllarda ele geçirilmiş olan kasabaları ve Belgrat’ı ve mevcut Padişah tarafından ele geçirilmiş olan sair kalelerin istirdadını talep etmeye yolladı. Ve ekledi ki, eğer buralar geri verilmezse, Majesteleri Kral bunları cebren ve müsellehen alacaktı. Yahut Padişah buralara şahsen gidecek ve hangisinin hâkim olması gerektiğine demirle [kılıçla] karar verilecekti. Padişah pek şaşırdığından İbrahim’e dönüp “Ne ister bu adamlar?” dedi. “Ya hükümdarları bilmez ya da kendileri mantıklarını yitirmişlerdir”. İbrahim hakkımızda hep hayırlısını düşündüğünden Kral [Ferdinand’ı] mazur görüp kabahati elçilerin üzerine atmıştı; Kralın mektupları nazik sözler ve güzel bir muhtevayla yazılmıştı. Elçiler sıklıkla araya girerek münasip bir sulh talep etme göreviyle geldiklerini ve seve seve görüşmelere gireceklerini söylüyorlardı. Ancak ağızlarından kalelerin iadesi hiç düşmüyordu. Yılan ve insanın aynı evde durması hayırla sonuçlanamazdı. Kralın elçilerinden bu talebin makul ya da Krala yakışır olup olmadığını sordu. Padişah yine de Kralın bu tehditkar talebine kendi elçileri vasıtasıyla cevap vermişti: Geleceğini söylemişti ve de gelmişti. Ancak Majesteleri Kral, elçilerinin konuşmalarına kıyasla biraz daha kibarca Padişaha yazmıştı ve Padişah da hoş mektuplarla mukabele etmişti. Ayrıca önermiş olduğu gibi her daim elinde tuttuğu ordusuyla kendi krallığı olan Macaristan’a girmişti ve Drava’yı geçtiğinde burada kendini bu diyarın kralı addeden Majesteleri Kralı bulacağını düşünmüştü. Ancak Janos Hoberdanecz [Yanoş Hoberdaneç] tarafından getirilmiş olan kralın mektuplarında padişahtan talep ediliyordu ki, Padişah Majesteleri Kral’ın üzerine yürümesin; eğer geri adım atmak istemiyorsa bilmeliydi ki Majesteleri Kral da el-an sağ elinde kılıcıyla kendisine kafa tutmak üzere hazırlanmıştı. Bunun üzerine Padişah heyecana gelip Majesteleri Kralı görmeye karar verdi. Böylece, herhangi bir Macar Kralı’nın kaim olması münasip olan Budin’e kadar ilerledi. Majesteleri Kral’ı orada bulamayınca da Budin’i aldı ve içinde çok sayıda devasa top ve mühimmat buldu. Majesteleri Kral’ın Viyana’da olduğu kendisine söylenince, Padişah da oraya doğru yola koyuldu. Avusturya ve Macaristan arasındaki sınırda bulunan Bruck şehrine kadar geldiğinde Majestelerini burada bulacağını düşünüyordu. Şehrin idarecisi padişahın karşısına çıktı ve ona şehrin anahtarlarını uzattı. Kendisine ve adamlarına hiçbir şekilde zarar verilmedi ve ardından Padişah Viyana’ya yürüdü. Vardığı zaman burada kendisine pek çok kişi Majesteleri Kral’ın şehirde olduğu söyledi. Estergon Başrahibi bütün hakikati aktardı: Majesteleri Kral Linz’e, hatta belki de Prag’a kadar kaçmıştı. Padişah Kral’ın kaçtığını ve Viyana’da hiç ordusu bulunmadığını öğrendiğinde, Kral’a zarar veremediğine çok içerledi. Oturdu ve yağma, kundak ve savaşın getirdiği diğer her türlü felaketle taşıp kımıldayan kucağı dört bir yandan açıldı ki herkes Padişah’ın kudretini bilsin. Viyana Şehri’nin düz bir ova üzerinde, bağların ve dağların arasına kurulmuş ve güzel bir nehirle çevrili olduğunu görünce görence Padişah, böyle bir yer Padişaha yakışır, o yüzden ordumuz burada istirahata çekilelim ve tüm düşmanlarımızı burada bekleyelim, demişti. Padişahın niyeti şehirlerin ve kalelerin yakılıp yıkılması değil, kendisine savaş ilan eden Kral ile savaşmaktı. Bu yüzden yanında [ s. 80 ]